DEVAM: 180-181.
Teşehhüdde (Parmakla) İşaret Etmek
حَدَّثَنَا
عَبْدُ
اللَّهِ بْنُ
مُحَمَّدٍ
النُّفَيْلِيُّ
حَدَّثَنَا
عُثْمَانُ يَعْنِي
ابْنَ عَبْدِ
الرَّحْمَنِ
حَدَّثَنَا
عِصَامُ بْنُ
قُدَامَةَ مِنْ
بَنِي
بَجِيلَةَ
عَنْ مَالِكِ
بْنِ نُمَيْرٍ
الْخُزَاعِيِّ
عَنْ أَبِيهِ
قَالَ رَأَيْتُ
النَّبِيَّ
صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
وَاضِعًا
ذِرَاعَهُ
الْيُمْنَى
عَلَى
فَخِذِهِ
الْيُمْنَى
رَافِعًا
إِصْبَعَهُ
السَّبَّابَةَ
قَدْ حَنَاهَا
شَيْئًا
Mâlik b.Numeyr el-Huzâî
babası Numeyr'den; demiştir ki: Resûlullah (s.a.v.)'i sağ kolunu sağ uyluğunun
üzerine koymuş ve işaret parmağını kaldırmış bir vaziyette gördüm. Ancak
parmağını birazcık bükmüştü.
Diğer tahric: Nesâî,
sehv; Ahmed b. Hanbel, III, 471.
AÇIKLAMA:
Hadis-i şerif
teşehhüdde işaret edilirken parmağı dik tutmanın şart olmayıp eğik tutulmasının
da caiz olduğuna delildir.